artık yüzünü bile hatırlamıyorum
sahi nasıldı yüzün yeşilmiydi gözlerin
anlaşılmak ister gibi tane tane çıkardı sözlerin
sen bilmesen de ne çok sevmiştim seni
ay baktıkça uzak bir köşeden kıskanırdı bizi
yıldızlar yaklaşırdı sanki
ellerin ellerimde sımsıkı tutardım
saçlarını koklardım içime çekerek
başın omuzumda konuşamaz seni seyrederdim
sana bakmaktan alamazdım kendimi
güldüğünde yanağındaki gamze belirginleşirdi
dalgalı saçların her rüzgar esişinde
savruldukça ahenkle dans ederdi
ve vakit nasıl geçerdi anlamazdık
sabahı ederdik bir beden de

gözlerini gözlerimden kaçırdığın an
anladım yolunda gitmeyen bir şeyler var
yüreğime sapladım zehirli hançeri
hasretim bu yüzden sabahlara
sevmiyorum sensiz geçen geceleri
bir daha girersen kalbime
acı çekeceğimi bile bile
sığınacağım tek limandır gözlerin
söz geçiremesem de beynime
akmasın göz yaşlarım dereler gibi
gidebilseydim dehlizlerden bulabilseydim seni
ateş olup yakmak isterdim dertlerin tümünü
göz kapaklarıma sığmayan sana aç gözlerim
adımlarının derin izleri kalsın yüreğimde
vurmayayım başımı taşlara yanımda var olan yokluğunda
nefesim olup içime dolsaydın derin derin
sen benim tek sevdiğimsin özeldir yerin

ah be canımın içi ömür törpüm
seni nasıl sevdiğimi hala anlamadın mı
tertemiz hesapsız kitapsız bir sevgiyle
biz ayrı olsak da seninle
bilki tek yürek de beraberiz
ayrılık çanları çalmasın artık
baktığım papatya falları da yanılttı beni
ne gidişini bildim ne de sevdiğini
al beni de götür yanında yük olmam sana
kalsın yaralı yüreğim yüreğinde
sen diye başlayayım her yeni güne...




Refik
24.03.2017
İstanbul