Kurduğum düşler eceliyle ölmedi
Bir sihirli değnek dokundu sanki
Bozuldu aşkımızın büyüsü
Günahlarımı seninle yakmak istiyorum
İçimden bir şeyler parçalayıp gidiyorsun

Anlatamıyorum
Dilim lal oluyor kuruyor boğazım
Öksürük nöbetlerimde arttı
Bu geceyi nasıl atlatacağım
Sensiz sabahı nasıl karşılayacağım
Gözlerim uykuyla küs artık

Öfkeyle kalkıp gidiyorsun
Karşındakine söz hakkı bile vermiyorsun
Duvarlarını çoktan örmüşsün
Kalbim korumasız bir şekilde çarpıyor

Gözlerin bakmıyor eskisi gibi
Aklın bir karış havada
Yağmur yağıyor bardaktan boşalırcasına
Gökyüzü kendini ikiye bölecek sanki

Sensiz olmuyor
Ayrılık uyuşturuyor bedenimi
Hatırladıkça Yüreğime saplanan hançer gibisin
Bir uçurum kenarından boşluğa düşüyorum

Biliyor musun
Sabahları seni okşayarak uyanmayı
Buruşuk çarşaflar üzerinde kıvrılıp yatmayı
Sımsıcak nefesini özlüyorum
Gözlerini kapardın dudaklarımız birleştiğinde
Ellerimin okşayışına bırakırdın kendini

Gitmeni hiç istemedim
Buna mecbur olduğunu söyledin
Ayrı dünyaların insanıydık ikimizde
Git artık
Yolun belli ki çok uzak
Hazırladığım çıkını al yanına acıkırsın

Söyle
Bir arada tutan şey neydi ikimizi
Ellerimizi birleştiren sevgimiz değil miydi
Bir sabun köpüğü gibi
Uçup gittin ellerimin arasından
Kimseler bilmesin imkansız sevgimizi
Sevmek bazen göze almaktır herşeyi ...





Refik
20 . 03 . 2017
İstanbul