Yıldızlar da ağlar bazen
Senin gibi
Başı dumanlı dağlar
Unutma ki onların da sevenleri vardır
Bazen uzak düşer hayallerimiz
Karlar üstüne sırılsıklam olur aşk
Koklarım ellerimi senin tuttuğun
Eğ de geçsin meltemler yüzündeki güllere
Naz kokusu tenine değdiğinde
Sevda dokur hicaz tellerinde
Dayanamaz gönül selime
Kuruyan dal olurum yapraklarında
Kırları dolaştım bastığın yerlere gelerek
Seni bir bir andım yıldızlarda
Ben senden öğrenmişim sevmeyi
Hiç bu kadar koymamıştı bana ayrılığın
Deniz aşır ülke gibisin ulaşamadığım sanki
Portreni çiziyorum sonra
Karşına oturup dertleşiyorum seninle
Kirpiklerin batıyor en acılı yerlerime
Dayanılmazdı ağrılarım
Tıpkı bana kızdığın gibi kızıyorsun neden hala
Ben mi istedim gitmeni
Bu kadar basit miydi sevgin
Hani var ya
Yıldızlar da ağlar bazen...

Behçet Bük 1762/17.3.2017/Eskişehir