hüzünlü bir düşle
götürülürken ruhum
mavi bir denizin dalgaları kesti yolunu
kaç acısı var diye sordu dalgalar
hüzünlü düş dedi-ki, hiç sayısı yok

dalgalar hiç yoksa bize ver onu
hüzünlü düş, olmaz bu bize emanet dedi
dalgalar, nasılsa hiç acısı yok dediniz
siz hüzünsünüz
onu bize verin-ki serinliğe karışsın
mavilerde yüzsün
kıyılarda yürüsün

veremeyiz dedi hüzünlü düş
bu senin bildiğin ruhlardan değil
sen anlamadın belki ama
acılarının sayısı yok derken
sayılmayacak kadar çok demek istemiştim
baş edemezsiniz siz

dalgalar daha iyi-ya acısı çoksa
Köpüklerle yıkarız güneşle kuruturuz
onu bize verin dedi dalgalar

hüzünlü düş olmaz-ki ben onsuz ne yaparım
başka meşgalem yok-ki hem o,bana emanet

dalgalar, sen kendini düşünüyorsun öylemi
hüzünlü düş siz onu köpüklerle yıkarken
ben denizin dibini boylarım
ya tekrar bana ihtiyacı olursa
ne yaparım-ki derinlerde vurgun yersem
geriye dönemem-ki

dalgalar, seni bir dalganın kucağında
emanet bırakırız
durmadan sallayıp uyuturlar seni
ne dersin söyle

hüzünlü düş, eğer ona yakın olacaksam
neden yok derim-ki der
ve ruhumu dalgalara teslim ederler

Sabahat Çelik