Bir zamanlar kartal iken kuş oldum

Yaş kemale erdi artık boş oldum

Zevk eğlence bitti sanki taş oldum

Hayatın son demi fenaymış oğul



Evin odaları sanki bir zindan

Hayal çok, haber yok bayırdan kırdan

Hiç eser kalmadı sohbetten sırdan

Hayatın son demi yamanmış oğul



Can çeker diz tutmaz sokak yabancı

Gitsen kabul etmez ne han, ne hancı

Kadın erkek olduk kardeş ve bacı

Hayatın son demi boş imiş oğul



Şikayetler arttı beden paslandı

Yürek bocaladı beyin hırslandı

Çoğu zaman yorgan döşek ıslandı

Hayatın son demi yaş imiş oğul



Çatal, kaşık ele ağır geliyor

Çaresizlik her an bağır deliyor

Kulak iflas etmiş sağır deniyor

Hayatın son demi betermiş oğul



Gözler solmuş görüneni görmüyor

El titriyor yırtığını örmüyor

Can istiyor ecel öte koymuyor

Hayatın son demi kahırmış oğul



Stres, sinir çocuklara eziyet

Sıhhat bozuk çok dağınık vaziyet

Düşündükçe ağlatıyor bu illet

Hayatın son demi zehirmiş oğul



Hayal eder geçmişime bakarım

Bir pireye yorgan döşek yakarım

Anlıyorum çocuklaştım sakarım

Hayatın son demi hüsranmış oğul



Dişler bitmiş içe düşmüş yanağım

Dil dönmüyor kelam etmiyor ağzım

Sıcak soğuk hep yanıyor boğazım

Hayatın son demi zulüm muş oğul



Ten sarardı kan damardan çekildi

Deva diye ne şuruplar içildi

Yolun sonu rampalardan geçildi

Hayatın son demi hazanmış oğul



Dalga bitti su duruldu, don geldi

Can bedenden ayrıldığı an geldi

Kalp titriyor anlıyorum son geldi

Hayatın son demi vedaymış oğul



Murat der aleme helallık verin

Elem, acı, keder, derdim çok derin

Anlaşıldı artık toprak son yerim

Hayatın son demi ölümmüş oğul.



şair Murat DEMİR