BİR AKŞAM ÜSTÜ

Gidişine ey yar, bak rıhtım şahit
Kaybettim seni ben, bir akşamüstü
Ne oldu benimle, yaptığın ahit
Dillerin lal oldu, nedense sustu
Kaybettim seni ben, bir akşamüstü

Hani seviyordun, vurgundun hani
Nasıl da bekledim, gidem demeni
Niye götürmedin, yanında beni
Deli gönül böyle, şansına küstü
Kaybettim seni ben, bir akşamüstü

Kıyıya vuran şu, her dalga yasta
Kulağımsa senden, gelecek seste
Firak rüzgârında, acı bir beste
Yine zalim felek, intikam kustu
Kaybettim seni ben, bir akşamüstü

Karanlık sarıyor, yine her yanı
Hafıza kaydeder, yaşanan anı
Dediğin tek şey var, “veda zamanı”
Bu yürek sevdadan, ümidin kesti
Kaybettim seni ben, bir akşamüstü

Terk etmiyor beni, gözümde yaşlar
Biter mi hasretle, kalpte savaşlar
Yerle bir oldu bak, hayaller düşler
O benim duyduğum, titreyen sesti
Kaybettim seni ben, bir akşamüstü

Sevmiş ise yürek, sevgiye muhtaç
Konuşsaydı eğer, orda ki ağaç
Derdi ki ; o sana, kollarını aç
İsyankârdı yürek, o bile pustu
Kaybettim seni ben, bir akşamüstü

Bütün yaşantını, bir hazan sarmış
Seven sevdiğine, ömür adarmış
Lüzumsuz, özlemle, kavrulmak varmış
Olmadı ki zaman, kimsenin dostu
Kaybettim seni ben, bir akşamüstü

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

Etek yazıları
AHİT : Kendi kendine söz verme, işi üzerine alma, yemin, söz, anlaşma
FİRAK : Ayrılık, ayrılış
HAZAN : Sonbahar