Soğuk taş kaldırımda
Boylu boyunca,
Uzanmış yatıyor bir insan,
Bir insan diyorum, bir insan!
Sanki bir hayvan,
Sanki bir çuval,
Sanki bir çöp yığını.
Geçenler insan,
Geçenler de sanki bir insan (!)
Öyle ilgisiz,
Öyle duyarsız,
Ve merhametsiz.
İğrenerek bakıyor, yüzünü buruşturup.
Duygusuzca mırıldanıyor:
’Tinerci, kafayı bulmuş.’
Sormuyor ’neden? ’
Sormuyor ’niçin? ’
Sormuyor ki ’kim? ’
Yanıyor içim, içim yanıyor.
Bir ses geliyor derinden:’açım.’
Kara bir çuval,
Kıpırdayan çöp,
Yaralı bir hayvan gibi kıvrılmış
Bir delikanlı.
Kirli yüzünde aralı kızarmış gözler,
İnleyerek dökülen çâresiz sözler.
Acıktıkça yemiş tırnaklarını,
Siper etmiş gözüne kirli parmaklarını.
Kapayın kulaklarınızı ki,
Duymayın sessiz çığlıklarını,
Kapayın gözlerinizi,
Görmeyin çâresizliğini.
Hattâ itin ayağınızla, yolunuzu tıkamasın.
Ya da çağırın çöp arabasını,
Telefon edin belediyeye,
Göz zevkiniz bozulmasın.
Ah!
Ağlarsa analar ağlar,
Anası yok ki ağlasın.

14 Ocak 2000 İst.

Hâlenur Kor