Şimdi gam gussa keder Buse her nefes bize
Öyle bir veda etti harfler dahi lal oldu
Akıl sır ermiyor ki bu vedadaki gize
Bir efsane güzeldi efsane hayal oldu
Ansızın çekip gitti bize kalansa hüzün
Gittiği andan beri efkârlı doğuyor gün


Issız bir dağ başında ne bir çeşme ne bir su
Yıldızlar yas tutuyor gecenin ayazında
Anlatsak da anlamaz bir çoğu bu hususu
Artık tadı kalmadı baharın da yazın da
Ansızın çekip gitti bize kalansa hüzün
Gittiği andan beri efkârlı doğuyor gün


Minicik bedenini toprak hüzünle sardı
Sonsuzluğun kucağı vatanı oldu gülün
Ne kitabe yazıldı ne bir unvanı vardı
Beklemezdi ki zaten bu fanilikte bir ün
Ansızın çekip gitti bize kalansa hüzün
Gittiği andan beri efkârlı doğuyor gün


Çobanlar haykırırken bir yerinde gecenin
Ruhuna şarkı olur koyunların çanları
Onun adıyla muhkem hüsnü iki hecenin
Biz unutmadık hâlâ Buse kokan anları
Ansızın çekip gitti bize kalansa hüzün
Gittiği andan beri efkârlı doğuyor gün


Evet o bir canlıydı Allah’ın yarattığı
Masumdu ve mazlumdu incecik öyle nahif
Ne güzel bir imzaydı Yaratanın attığı
Veda edişi ile yüreklerimiz lif lif
Ansızın çekip gitti bize kalansa hüzün
Gittiği andan beri efkârlı doğuyor gün
Ankara, 05.03.2017 İbrahim KİLİK