SEN VARDIN

Karlı kış akşamında, oturdum pencereme
Gözlerim yağan karda, aklımdaysa sen vardın
Şarkılar söylüyorum, ben o şeker pareme
Gözlerim tutuklandı, sanki sen yağan kardın

Karpuz lambanın şavkı, sarartırken karları
Beyaza boyadı bak, yüce Mevlâ’m yerleri
Her tanede bir melek, sanki gönül erleri
Bu güzellik başka şey, beni sevginle sardın

Öyle ce bakıyorken, sıcak çayım elimde
En güzel kar şarkısı, ezberimde dilimde
Yanım da olsa idi, benim nazlı gülüm de
Sokulurdum ben sana, canıma can katardın

Eğer gündüz olsaydı, kuşlar gelir konardı
Ben bahçeye çıkardım, onlar uçar dönerdi
Mısır da patlatırdım, sobamız da yanardı
Sende olsan, o anda, kar topları atardın

Çok yağınca gökten kar, bazı dalları eğmiş
Kar’ın ağırlığından, bazısı yere değmiş
Manzara tablo gibi, ayrı güzellik doğmuş
Çocuklaşırdın belki, kar üstüne yatardın

Sessizliği solurum, yokluğunda bir tanem
Haydi çıkıp gel diyor, boş olan gönül hanem
Özlemin tavan yaptı, bitmiyor ki gözde nem
İniyorken yere kar, bir kaçını tutardın

Kar yağarken ayazı, niye duyulmaz bilmem
Söyler misin nazlı yâr, nasıl hülyaya dalmam
Senin gibi güzelle, ben nasıl mutlu olmam
Lüzumsuz’um ben şimdi, kar’a pekmez katarım

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ