Beni de köyüme götürün
Doğduğum yere.
Ne olur dokunmayın Güneşime ısıtsın beni, üşüyorum
Henüz ısınamadım sana Güneşim kadar
İnan hiç bir şey yakmadı beni senin kadar
Hiç kimse evet hiç kimse yakmadı
Başıma buyruk olmadı senin kadar.
Evet senin kadar bırak beni,
Bulutların kanadına tutunuyorum
Beni de köyüme götürün ne olur
Doğduğum yere.

Aramızda karlı dağlar
İşte o karlı dağlar yağsın üzerimize
Sarsın beni, bembeyaz gönlümüze
Açsın kardelenler sesimize
Dokumayın üzerime sarsın beni bembeyaz
Isıtsınlar beni toprak gibi yüreğimi
Ne olur beni de bırakıp gidin
Bir gün evet bir gün
Ben de toprak olacağım, gömün beni
Beni de köyüme götürün
Doğduğum yere.

Yağsın yağmurlar üzerime, damla damla
Yemyeşil cennet bahçelerine
Elleşmeyin benim yağmurlarımı
Mis gibi kokularında uyuyayım
Salıverin doğduğum topraklara.
Can bulduğum toprağıma beni de gömün
Açsın baharlarım gölgesinde uyuyayım
Çiçeklere tutunayım ben de
Güller, beyaz sümbüller, sarı çiçekler
Uçuşsun kelebekler
Baharı bana müjdelediler
Huzur bulayım üzerimde
Beni de köyüme götürün ne olur
Doğduğum yere.

Behçet Bük 1745/28.2.2017/Eskişehir Saat 04.00.00’