İyice batmaya başladı gırtlağıma kılıcın
Son damlasına geldim sabrımın
Biraz sonra son sürat koşacağım sana
Zapt edemiyorum içimdeki arzuyu
Kavuşmalıyım sana

Umudumdur,
Bu son damlası sabrımın.
Umut ediyorum.
Umut ediyorum ki
O bende önce pes etsin.
Ama öylece duruyor orada
Sanki bu savaş yeni başlamış gibi
Tüm enerjisi yerinde
Öylece duruyor orada

Dursun da!
Çünkü bu umut,
Korkakların umududur ve
Korkakların kazanmaya hakkı yoktur
Eğer ben bir korkaksam ve hak etmiyorsam onu
Varsın kaybedeyim
Nedir ki zaten korkakların sonu?

Ama ben korkak mıyım?
Değilim! Ve bu tepeyi zapt edeceğim!

Bir anda çekildi kılıç boynumdan
Derin bir oh çektim
Tam o sırada hışımla indirdi kılıcını
Neyse ki bana değildi bu darbe
N’olmuştu şimdi?
Kazanmış mıydım savaşı?
Hani savaşın kazananı olmazdı?

Daha savaş bitmemişti,
Asıl savaş şimdi başlıyordu…
Şimdi onun için savaşacaktım.
Hiçbir savaş bitmez zaten!
Kazanan kazandığını korumak ve güzelleştirmek için
Kaybedense tekrar mücadele edecek gücü kazanmak için
Savaş verir.
Savaşlar asla bitmez!

Benimki de bitmediği gibi…