hissetmemiştim hiç bu kadar
ölümün kendime yakınlığını
tüm bedenimin ter içinde kalıp
ayaklarımın buz kestiğini
ruhumun beni terk ettiğini
azrailin an be an boğazıma yaklaştığını
alnımda bulgur bulgur terleri
duyuncaya dek
tanıştığımızın yıl dönümüydü
kendimdeyim henüz
seslendim önce isminle
sonra bir kelime i şehadet
böylesi bir günde
olacak sanırım ebedi ayrılık
ve vuslatımız kalacak mahşere
eriyip gidiyorum sessiz çığlıklarla
gözlerinin önünde
hadi sil önce terimi
sonra göz yaşlarını
ve tut ellerimi sıkıca bırakma
oysa önceki vedalar vardı yaşadığımız
ölümden daha acı gelen
ama şimdi ikisi birden
yaşanmış her ne varsa
iyisi ve kötüsüyle
götürüyorum yanımda
helal eyle hakkını
ey candan öte sevdiğim
bu erken gidişlerde
veda edemesem de sana
bilki seni hep sevdim çok sevdim
unutma unutama beni emi
hoşça kal aşkım...





Refik
23.02.2017
İstanbul