0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
613
Okunma
Her an ağlayabilecek kadar mutsuz
Her an gülebilecek kadar mutluyum belki de...
Belki de umuduma tutunuyorum teselli bulurum dercesine.
Kendimi boşluğa bırakmak istiyorum
Ve unutmak çoğu şeyi,
Zaman ilaç derler ama
Benim yarama ilaç bile hayır getirmez
Diyorum şimdilerde...
Neden bu haldeyim
Bilmiyorum bir garip ruh halim
Dengesiz bir düzendeyim.
Son durakta bekliyorum belki de
Uçurumlardan geciyorum simdilerde
Kıyısından dönüyorum yine şans denirse
Uzatmasınlar sürgünüm zaten bu şehirde...
5.0
100% (1)
