Bir mutluluk yığını gibi bende durarak.
Zamanın mevcudundan geçmişe bakınarak.
Mutluluk yangınlarım kalbimin derininde.
Onlarla anılarım kalbim beynim içinde.

Güneşin ve mehtabın altında hep durarak.
Tur atarken mazinin ellerinden tutarak.
Gençlik yıllarımdaki geçenleri hep anıp.
Mevcut ömrü yaşarım onlarla yatıp kalkıp.

Kendileriyle birlik yollarda zıplayarak,
Geçirdiğim günlerin izini taşıyarak,
Tüm arkadaşlarımı tek tek anımsıyorum.
Fani ömür bitmekte buna vahlanıyorum.

Çok nadir olsa bile bir araya gelelim.
Buluşarak birlikte hasreti giderelim.
Ha bitti ha bitecek yaşanılan bu hayat.
Başladı başlayacak ahirete seyahat.

Onları her anışta burun kemiğim sızlar.
Özlemin tezahürü akar gözümden yaşlar.
Her biri ayrı ayrı her an gönlümde tüter.
Gelelim bir araya bu hasret artık yeter.

17.02.2017


Halil Müftüoğlu