Eskiler kurbanım derdi çok sevdiği kimseye,
Bende seni çok sevdim, bilir misin kurbanım.
Dağdan esen rüzgarlar, yol buluyor esmeye,
İçimdeki tufandan, haberin var mı kurbanım.

Yol vardır her zaman, kalpten kalbe açılan,
Dağılan gerdanlıktan, inci mercandır saçılan.
Sakın sen olmayasın, kendisinden kaçılan,
Yolda bulduğunla dostu, değişme kurbanım.

Tut verdiğin sözleri, sana civanmert densin,
Kimlere borcun varsa, kesemizden ödensin,
Dağ gibi dur karşımda, başın göklere değsin.
Tavşanın küstüğü, bir dağ olma kurbanım.

Sır verme sırdaşa bile, oda söyler dostuna,
Saman basar düşmanın, o güzelim postuna,
Hayır, yapmak güzeldir, iyi günler kastına,
Yiğitliğe ermeden, serden geçme kurbanım.

Dünya bir gün bizlere, haydi dışarı diyecek,
Mukadder olan ecel, kul başına gelecek.
Dünyada yaptığının, birde hesabı görülecek.
Mezar daracık yerdir, seni sıkar kurbanım.


Gerilen yay gibisin, ucunda takılı okun,
Aza kanaat eyle, peşine düşme çokun.
Aç olanlar ne bilsin, halini karnı tokun,
Komşular aç iken, tok yatma kurbanım.

Özünde ahlaklı ol, çehrene nur yansısın,
Faziletli toplumun, en belirgin şansısın.
Dikilen abidenin harcı, köşe başı taşısın,
Doğruluktan ayrılma, ölsen bile kurbanım.

İnsanlarda reca yı, dengeler havf duygusu,
Rahmetini umarken, sürsün Allah korkusu.
Bir yerde pislik varsa, çıkar elbet kokusu,
Her koyun bacağından, asılıyor kurbanım.

Sohbette edeple otur, dinle güzel kelamı,
Esirgeme kimselerden, güzelce ver selamı.
İki dinle bir söyle, arz ederken meramı,
Ağır ol hafif olma, bol desinler kurbanım.

Mehmet Demirel