kanıtı değil yaşamamın ayakta duruşum,gökyüzüne yakın yerlerde oturuşum kırmızıda geçip,yeşilde duruşum...mor çatılardan,koca evine düşmüş bacılar gibiyim ...iyiyim demesem önüne gelene üç öğün ağlardım...durup durup gülüyorum

eşek arıları besliyorum ,
dilimi soksun diye
durup durup gülüyorum
aklıma gelmişken,
pazarlıksız aldığım gitmeler
durup durup ölüyorum...
çocuk olsam diyorum azar yiyen
elimde davul sesi hoş gelen
parmağımı prize soksam
başıma ağrılar seçip,
saçıma da kına yaksam
yarım bir ağzım olsa
biraz da yamalak
gözlerim şöyle,
yağı donmuş zeytin gibi
yüzüm dünden kalan ekmek
bir hıçkırık olsam,
su içince geçmeyecek

diyorum...
durup durup gülüyorum..hay Allah

aşk icad edilmemiş olsa
milat diye bir şey olmasa
gülüşlerimi alıp yanıma,düşlerimi
iki elimin ikisini
beş kardeşlerimin hepsini
bir de mızıka alıp
Bremene gidip eşek olsam
yüzüm hükümlü
yüzüm müebbeden asık
önüme gelen sevdaları korkutsam
bir kuyruğum olsa ,
istediğimce teneke bağlasam

diyorum...
durup durup gülüyorum...hay Allah

unutkan kadınları olsa şehrin
bana yeter...
şöyle içine kapanan yaprakları,
tütünden beter
iki çift laf etsem
boyları uzun olsa biraz
saçları uzun,akıllları uzun
kız ben sizi yerim desem
gülseler...gülsem
düş aralarıma,
ödünç bir kürdan bulsam
bir de ölmeyecek olsam
tekaüt maaşı bağlatırdım yalnızlığıma

diyorum
durup durup gülüyorum..hay Allah

suadiyeşubatikibinonyedi
Demir Mutlugil