Ben sizi sevdim: belki bu sevda
Kalbimde sönmedi, kaldı izi;
Bu bir hüzne yol açmasın asla,
Hiçbir şeyle üzmek istemem sizi.

Sessizce, ümitsizce sevdim sizi,
Çile çekerek, kıskanç ve çekingen,
Öyle candan, öyle içtenlikli, ki
Başkası da öyle sevsin yürekten.

Aleksandr Sergeyeviç Puşkin


Ben sizi sevdiğimi söyleyemem;
Çünkü yalan bilmem ben.
Beğenmediğim yanlarınız öyle çok ki,
Bunu yüzünüze karşı da söyledim belki.

Ne göründüğünüz gibi oldunuz,
Ne olduğunuz gibi çıktınız insan içine.
Ne akla ne duygulara olmadı hiç hürmetiniz.

Kalpler kırdınız
Kavgalar ettiniz
İnatlaştınız
Hırslarınıza yenik düştünüz.
Dünyayı bile yaratıldığına pişman ettiniz!

Sevmediniz gerçekte birbirinizi.
Ben de sevdiğimi söyleyemem sizi.

Sevgi yerine nefret büyüttünüz içinizde.
Dünyanın yalnız kendiniz için döndüğünü sandınız.
Ne ölüm geldi aklınıza,
Ne yaşamayı becerebildiniz insan gibi.

Yüzünüzde masum ifadeli maskeler,
Dilinizde hep iyi niyetli sözler, güzel dilekle;
Aldatmacaydı bütün bunlar.

Hep sever gibi yaptınız,
Ama beni kandıramadınız!

Ben sizi hiç kandırmadım.
Sevmediğimi açık açık söyledim.

Sevmeyi öyle çok istedim ki oysa...
Ama öyle çok kirlettiniz ki sevgileri,
Sevecek bir kalp bırakmadınız ki bana.