saatin akrebi sen yelkovanı benim
sen durdun ben koştum peşinden
ortak bir yerde buluşup
kalamadık kendimizle
bir inat bir gurur uğruna
kaprislerle tükettik sevgimizi
ölümsüz dediğimiz aşkımızı
yaşamak yerine eskittik
o yüzünün en gergin haliyle gittiğinde
anladım dönüş biletin yoktu cebinde
tümden kaybedişimin mührüydü bu
çektim sigaramdan bir nefes
savurdum dumanını gecenin sessizliğinde
peşinden gidendim sanki görünmezlerde
işte o an zaman durdu
aşk acısı daha da vurdu
yoktu yaşamın bir anlamı
sensiz kaldım çaresiz yitik ve bitik
ne kadar çabalasamda göz yaşlarıma mani olmaya
kurumamıştı pınarları süzülüyordu yanaklarıma
yeminler etsemde bir daha sevmemeye
elimde değil seni unutmak
içimden bir ses bu aşk böyle bitmez diyor
belki dönersin diye gözlerim seni arıyor
ve yüreğim hala bekliyor
her şeye rağmen
nefes alışım sıklaşıp kalbim hızla atıyor
anladım
aşkımızın güneşi son kez batıyor...



Refik
15.02.2017
İstanbul