KİMSESİZ MELEKLER YURDU
“Elif Tatlı’nın annesine mektupları – 1”

Anne
Annem
Annecim
Nerdesin bilmiyorum
Dünyada mısın cennete misin
Hiçbir şey bilmiyorum ki ben

Bir yüzün vardır muhakkak
Ellerinde vardır öpemediğim
Gözlerin, ne renktir acaba gözlerin
Ya tenin yumuşak mıdır sıcak mıdır kucağın

Sen de ninni bilir miydin anne
Ninni söyledin mi hiç bana
Duysaydım keşke
Ezberleseydim
Söylerdim
Geceleri
Kendime
Arkadaşıma

Adını bile biliyorum senin annecim
Ben Melek diyorum ama sana
Rüyamda melekler gibisin
Nasıl güzelsin nasıl
Sevgi dolusun
Gülüyorsun
Sıcaksın
Sıcacık

Anne ben üşüyorum
Sadece kış geceleri değil
Her gece üşüyorum biliyor musun

Yarın doğum günüm
Yedi yaşımı bitireceğim
Sekiş yaşıma gireceğim

Pasta alacaklar
Hediyede verecekler yine

Keşke hiç büyümesem anneciğim
Korkularım acılarım en kötüsü
Yalnızlığımda büyüyor
Daha çok daha daha
Üşüyorum annecim
Annem anne
Nerdesin?


15 Şubat 2017 Çarşamba