Mazimize balyoz orak tırpan,
Vuruluyor hiç durmadan…
Gönlümüzde taht kuranlar,
Gidiyorlar birer birer…
Bakıyoruz arkalarından çaresiz,
Fani dünyanın yolcuları,
Bırakarak dermansız acıları…

Hani çocukluğumuzun mekânları?
O güzelim bağlar bahçeler…
Top oynadığımız arsalar,
Gölgesinde dinlendiğimiz su kulesi…
Gelmiş diye ecel zamanı,
Duydum ki vermişler fermanı,
Yıkmışlar arşa çıkmış tozu dumanı…

Kulaklarımda hala suyunun sesi,
Nasıl unuturum seni su kulesi…
Çocukluğumun güzel abidesi,
Serin olurdu yaylalardan,
Her katının gölgesi…
Tarlaydı dört bir yanın,
Tadı başkaydı gölgende yatmanın…

Güle güle su kulesi,
Ben ağlarım sen etme ahu zar,
Her katında ayrı anımız var…
Yitip giden değerlerin ardından,
İçinden bir şeyler kopuyor insanın…
Elin körü ölür badem gözlü olur,
Kâhtalım değerlerin hor görülür…