Bir vahide sığışmış üç
arkadaş mı yaren mi
tefrik etmek çok güç
birbirinden
Kadid, Kariha ve Daria

Bu rodinadan ayrılışın halen süren öyküsüdür
Vatansızlığın kahreden türküsüdür

Önce Kadid terk etti kentini rodinanın
ayrılırken gözleri hep ardına bakardı
steplerin yurduna , Doğu’ya doğru
giderken ağlamak , yiğide ardı
hıçkırıksız veda etmek vakardı

Tutunup bir ankanın zümrütten kanadına
uçtu , uçtu ve uçtu
buğday renkli yaylanın alevinde tutuştu
unuttu rodinanın çatlamış ellerini
çok sevdi kaderini

Rodina kızıl bir fon , közlendi hayalinde
Antilop ürkekliği bu yeni ahvalinde

Kariha çok geciktin , terk etmek zor mu geldi?
tümleyensiz önermeler kadar nadir
feracesiz sevileri yaşıyordun
önce isyan sonra sükun etmişti fikir
nöronlarının ücra köşelerinde
fecri sadık ümidiyle her sabah
uyandığın utanç değil Kariha
planlanmış yoksunluklar sırtında
süresiz alınganlıklarlara vakit yok
çuvaldılar bilenmiş farkındaysan
Sanki çekilesi çilelerin var daha
İyi ki geldin Kariha

Daria direnişin destan olsun dillere
cezbesinden kaçınmak belli ki alevden kor
rodinanın ağusu kanına karıştıkça
bu sevdayı başından almak çok zor


Ne çok ağlamıştın gece yarılarında
yastığın annen kokar mıydı ?
ninniler yakalar mıydın rüzgarın fısıltılarında
rodina heyulası rüyana akar mıydı?
derdini paylaşma uğultularla
sır tuttuğu vaki mi güncel sarsıntıların
ah Daria merkezinde kaldın yıkıntıların
Bu kayıp coğrafyaya pek hoş geldin Daria..


Herşey bir göçle başladı
Asırlar ötesinden
Önce Kadid , sonra Kariha en son Daria terketti rodinayı