Yıl, 1999, 17, ağustos gecesi
Saatler ilerlemiş gecenin üç sıfır ikisi
Bu öyle bir uğultuki ürkütüyor her kesi
O an beşik gibi sallandı körfezim


Herkes tatlı uykusundan uyanmış birden
Hiç kimse kıpırdayamadan olduğu yerden
Yer gök oynuyordu o an sanki yerinden
Bir anda toz bulutu oldu körfezim


İnsanlar avazı çıktığınca bağrışıyordu
Kimi feryadı figan içinde ağlaşıyordu
Kimi canını kurtarmak için kaçışıyordu
Biranda harabeye döndü körfezim


Kimi çocuğunu kavramış çıkmış dışarı
Kimi dongömlek kaçabilmiş rengi sapsarı
Yıkılan binalar altında duysan feryatları
Bir anda kıyamet gününe döndü körfezim


O an toz duman olmuştu her taraf birden
Can havliyle kaçışıyordu herkes şehirden
Kimi hiç kıpırdayamadan daha yerinden
Bir anda savaş alanına döndü körfezim


Yirmi dört saat beşik gibi sallanıp durdu
Kıyametler koptu sanki her yeri vurdu
Yürekler korku sardı o an akıllar durdu
Bir anda mahşer yerine döndü körfezim


Sanki her yer birden savaş alanına döndü
Her yer karardı birden yanan ışıklar söndü
Kimi enkaz altında çırpınır kimi sessizce öldü
O an şehir değil bir mezar oldu körfezim


Şöyle bir baktım izmit,im toz duman olmuş
Herkes şaşkın çaresiz gözleri dolmuş
Kimi yaralı çıkmış enkazdan kimi yokolmuş
Tomurcuk bir güldü ogece soldu körfezim


Körfez biranda patladı umutları tüketti
Ne zalimler gitti ogece ne alimler göçetti
Herkes şaşkın perişan her kes oan ürkekti
Nice günahsızlara mezar oldu körfezim


Ayhan derki görmemiştim ben böyle birşey
Gözüm den kayboluverdi bir anda her şey
Rabbim böyle istemiş yok söylenecek birşey
O gece umutlarla bir yıkıldı bitti körfezim


Ayhan Okumuş