SON BAHARIYIM

Zaman girdabında, az mı dolandım
Ben de mevsimlerin, son baharıyım
Yaprak gazeldeyken, hazan olandım
Seven gönüllerin, yakan hâr’ıyım
Ben de mevsimlerin, son baharıyım

Kurumuş dallar sa, devriliyorken
Sararan yapraklar, kavruluyorken
Saçların özgürce, savruluyorken
Şu garip bülbülün, ah-ı zâr’ıyım
Ben de mevsimlerin, son baharıyım

Pembe, mor, sarı ve kahve, kırmızı
Bir renk armonisi , görsen hürmüzü
Kaydeder hafıza, olur bir mazi
Yüce dağ başının, beyaz kar’ıyım
Ben de mevsimlerin, son baharıyım

Dallardan inerken, her çeşit yaprak
Konuk eder onu, yâr olan toprak
Her yeni baharla, özgürdür aprak
Yaşanmış bir aşkın, iftiharıyım
Ben de mevsimlerin, son baharıyım

Mevsimin adını, hazan koydum ben
Sevdamın adını, suzan koydum ben
Hüznümün adını, nazan koydum ben
Her düşen yaprağın, intiharıyım
Ben de mevsimlerin, son baharıyım

Sevda çekmeyenler, bilir mi haldan
Çiğ düşer yaprağa, yaprak da daldan
Parklar ne güzeldir, bakarken yoldan
En güzel sabahın, bir saharıyım
Ben de mevsimlerin, son baharıyım

Lüzumsuz hazan da bir yanış vardır
Nevm baharda ise uyanış vardır
Bilmeden bakarsan, aldanış vardır
Çiçeksiz dallarda, gezen arıyım
Ben de mevsimlerin, son baharıyım

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

HÜRMÜZ: Far, Jüpiter gezegeni
APRAK: Şaşı, eğri, güvercin
SUZAN: Ateşli, coşkulu, yakan, yakıcı
NAZAN: Nazlanan, nazlı, cilveli
SAHAR: Seher
NEVM BAHAR: İlk bahar