Yürüdü yollarca Yunus,
Yürüdü dağlarca Yunus.
İndi iniş, çıktı yokuş,
Yürüdü, yürüdü Yunus...
Mordu gökler, alazlandı,
Nasıl yandı, nasıl yandı...
Gözler sessizce yakardı,
Yürek ateş, dağlar kardı.
Menzîle ki her bir adım,
Kor nefesinde yakarış,
Rûhu sığmıyor kabına,
Yürür arına arına...
Adımlar Allah yoluna,
Çıkar mı insan yarına?
Kim bile yandı hârına...
Gözü yaşlı düştü yola,
Nefsi ayağı altında,
Gözü yok gümüş, altında.
Allah’a doğru yöneldi,
Başka bir âlemde sanki.
Bilinmeyen bir mekân ki,
Ne içinde, ne dışında.

Nerde eksik, Yunus doldu,
Nerde yanlış, doğru oldu.
Yanan yürekte serinlik,
Mânâda bin bir derinlik.
Ar etti ondan eğriler,
Yunus gibi doğru oldu.
Sustu birden kuşu, kurdu,
Ağaçlar çiçeğe durdu.
Dualar göklere doğru
Yunus Yunus kanatlandı.
İki hasım birbirine
Yunus gibi dostça baktı.
Kalplerden kalbe muhabbet
Taştı da sel gibi aktı.

Hâlenur Kor