0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
775
Okunma
umut satmalıyım dedi
işsizlikten yakınan bir çingene
akmaz kokmaz bir nesne
en olmayan bir şey işte
derin bir nefes çekti ardından içine
satacak şeyi bulmuştu işte
doldurup bohçasını binbir çeşitle
düştü yollara seke seke
başladı bağırmaya neşeyle
sesini duyan insanlar
uzattılar başlarını bir bir
küçük dar pencerelerinden
umut etmekten usanmış gözleriyle
bezgin gülümsediler sadece
çingene bir anlam veremedi bu işe
yoruldu gide gele
satamadı bir küçük umut bile
o da yitirdi umudunu
attıverdi sırtından bohçasını
önüne ilk çıkan kuytu bir köşede
S.E.C
5.0
100% (1)
