gözlerinin rengini unuttum sanma
unuturum desem de buna inanma
özlemlerimde ol ama bensiz kalma
yüreğim çarpar senin için
sen buna inanmasan da

geçmek bilmez geceler
sabah olmaz sensiz
güneş doğmaz dünyama
ne desem ne etsem kar etmez
senin bu yaptıklarını insan
düşmanına bile reva görmez

tükenir kelimeler bazen kal gelir
istemeden de olsa çıkar o acı sözler
ağlamak istersin kapanır gözler
bir çeşme misali dökülür yaşlar
ve işte o zaman
yerinden oynar taşlar
bitirmek istersin ama bitiremezsin
bir daha tekrar denemek istersin
açtığın yaraları onarıp iyileştiremezsin
bassan da tuz kabuk tutmaz
depreşir yaralarım kanar da kanar

olmayacak duaya amin demişim seninle
bir türlü inandıramadım seviyorum yeminle
yanımda olmasan da yaşarım hayalinle
yine de beklerim seni
ellerimde kuruyan çiçeklerle...




Refik
05.01.2017
İstanbul