Ruhu...
İhmal etmek
Gaflete itibar etmektir
Ruhun kanatlandıracak aklı
Bilgi ve irfandan azade görmektir
Kalp ancak nazargah olursa istikamettedir
Yoksa suyun rahmi olan toprak niçin suale gebedir
Hangi tohumu atarsan at, şartlar oluşmadıkça bilmecedir
Sevgi ve şefkate muhtaç gönül neden biçare ve mahzun haldedir
İnsan üzerine inşa edilen her ayet şerh edilmedikçe akıl ve irade pasiftir
Tekamül etmeye muhtaç insan, ancak ilim ve marifetle kul olmaya, ihlasa adanmaya iltifat edecektir

O...
Öyle gönülde açan
Bir güldür ki hiç solmaz
Umut artık onsuz yol alamaz
Nereye baksa ve hatta nefes alsa kanamaz
Hasret, firkat, çile, cefa duygularına gem olamaz
Varlığından geçiren bir sevda, ten ve terle huzur bulamaz
Aşk ateşi ruhu kanatlandırır, kalp/akıl hevadan uzaklaşır beşer anlayamaz

Kendine...
Elbette inanmalısın
Ve fakat avunmaktan kurtarmalısın
Zan ve içgüdülere itibar ederek yol almamalısın
Duygulara kapılarak savrulmak için hevese kapılmamalısın
Güvenmek, akli, kalbi, ruhi, bilgi ve tecrübenin gerekliliğidir anlamalısın
Salt böyle hissediyor ve güveniyorum diye aklı, bilgiyi, tecrübeyi, tedbiri bir yere atmamalısın
İnsan cisim ve can iken cehli aşikardı ve fakat ruhu ve devamında lütfedilen akıl, vicdan ve iradeyle imanı anlayan Furkan dır unutmamalısın

Mustafa Cilasun