3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1056
Okunma
Çok uzaktaydı yıldız, şimşek vakitsiz çaktı,
Kıvılcımlar büyüdü yorgun kalbimi yaktı.
Masumca bir niyetle çıktığımız bu yolda;
Aşk kırmızıçizgili, yolun ötesi yoktu.
Kader miydi yolları vakitsiz çakıştıran?
Aşk mıydı, yalnızlık mı? Şairce dolaştıran;
Yorgun kış güneşi mi, donuk karların beyaz,
Sütbeyaz dünyasında gözünü kamaştıran?
Her gece yorgun argın düştükleri uykuda,
Gözlerinden damlayan o en arınık suda
Yıkansa da yüce ruh; lakin uyumaz şeytan;
En cüretkâr rüyanın ortasında; pusuda…
Kara yazgılı kader, zamansız güldürüyor;
Bülbülden yoksun gülü çabucak söndürüyor
Gündüzleri dökmeye utandığım gözyaşı;
Gece, kahır dolusu kadehi dolduruyor;
İbrahim COŞAR
5.0
100% (1)
Cevap Yaz