Bir hazan mevsiminin düşen en son yaprağı
Gibiyim,artık bahar gerçekleşmez bir hayâl
Ayaklarımı boş ver,yüreğimde bukağı
Elveda geçmiş günler,ebediyen hoşçakal
Şaşıracak ne var ki, eskimişiz gün güne
Ana yurda ri’cat var, nokta koyup sürgüne

Çekeceğim gün yakın,yağan karı üstüme
Sarsın bu örtü beni,sarmalasın saklasın
Tasamı üzülmesin ağacım düştüğüme
Sevenim eğer varsa,o beni topraklasın
Emin olsun ikiye bölünen yürek benim
Hatıram kalbindeyse,kabristanda bedenim


Hangi derviş çarığı,iz bırakmış bu çölde
Takipteyim,felaha bu minvalde gidilir
Güç geçirip nefsime,kalbimi iki böl de
Adaletli bir taksim,ancak böyle edilir
Varsın günahlarımın cürmünü çeksin nefsim
Bu izde ömür vermek,yettiğince nefesim


Nerelere hicrette boşalmış kervansaray
Nerelerde kervanlar,nerede yolcuları
Üst üste tekrar tekrar,say paranı hancı say
Altın olsa hükmü yok,çölün kumu taşları
Almaya yetmez gücü,verdiğin bir nefesi
ilk merasim bir salâ,sonu da telkin sesi

28.01.2017.GÜREL Nezlim