Çok güzel beyaz bir yolculuğa
Yeniden çıkmak gibidir bu hayat
Benim içimi ısıtan
Kırmızı karlar bile yağsa
Bu kadar ısınmazdı içimdeki evren
O denli dizeler yazarsın bazen
İnsana keyif veren
Gönlüne sığdıran varsa
Aşkolsun...

Binlerce satır döksen şarkı diye
Az gelirdi dinleyen
İnsanın bir bakışı olmalı hayata
Ama neresinden
Acıları sevinçleri bir arada yaşayarak
Doğruluk ve dostlukları unutma
Deneyle yaşama anlam katarak
Ufku daima açık tutmak istiyorsan
Çaba sarf et oturarak değil
Bu insana engin bakış açısı yaratır her zaman...

Hayatı tümüyle kucaklamalıyız
Olumsuz düşleyen insan
Olumsuzluklar içinde yaşar
Karamsarlığa düşme
Niyet neyse odur insanca
Hoşgörü her zaman iyidir
Hayat var oluşuyla güzeldir
Sen de ıskalamadan yaşa
Her karanlık içinde bir aydınlık bulunur
Seni ulaştıracaktır feraha
Maksat onu arayıp ta bulmak
Karamsarlığa düşmemeli insan
Kendin için yaşamamalısın her zaman
Başkasına yaslanmadan
Asalak olma hiç bir zaman
Üretmeyen yok olur
Biraz da kendin uçmasını öğrenmelisin...

Behçet Bük 1256/29.1.2016