Unutulur...
Sanma sakın
Gönül yaşatır, hicran başkadır
Her mevsim ancak acı ve sevinciyle tatlıdır
Avunmak, anlamadan, emin olmadan inanmak zaaftır
Suretine meftun olduğun kim olursa olsun, asıl olan sirettir, yoksa sızıdır
Beklentilerin, uktelerin, tutku ve emelin, peşinde çırpındığın arzun seni felakete sürükleyen zannındır
Akıl durunca, gönül boş olunca, vicdan susturulunca, nefsin zafiyetine tahakküm ettikçe ne acı dramdır

Bakınız...
Benim sizlerle
Akraba olmam bir gerçektir
Ve bu minval üzerine sabır ve nezaket ziyadedir
Benim sizinle nesebi bağım itikadımdan daha kuvvetli değildir
Sizin tercih ve savlarınız sizi ilgilendirir, lakin başkasının gözlerine bakarak hakaret etme yetkisi vermeyecektir
Ben inancım gereği, milletimin, devletimin birliği, yöneticilerin hak rızasına duyarlılığı için hassasiyet gösterirken dikkat etmek hakikattir
Lakin sizde yıllardır sizleri, efradınız, varlığınızı sömüren ve dini inancı alet eden terör örgüt ve elebaşılarını savunma lüksünü vermeyecektir
Yani siz onca hakikate rağmen aldanmaya, avunmaya, katılık yapmaya devam ederken, asıl olan nezaket ve hassasiyeti sürekli bizlerin aleyhine öteleme pişkinliğine ne söylenecektir
Hakikat o dur ki size akıl, irade veren hak tercih etme yetkisi tanımıştır ve cezasının ne olacağını da açıkça anlatmıştır
Yani hesap gününden sonra yaratılacak olan cennet ve cehennem bizlerin tercihleriyle ilintili olarak yazdığımız kader kitabının hesabını tek tek mizanda şahitlik tutarak maruf veya münkeri ibretle gözler önüne serecektir

Sen...
Hasta kalbimde
Yanan derdi hiç anlamadın
Ruhumu yaraladın, sabrımı zorladın
Hiç anlamak, araştırmak, emin olmak adına uğraşmadın
Bir zan uğruna yargıladın, aklımı, vicdanımı, ruhumu, kalbimi hiçe saydın
Bir mahkum gibi çaresiz bıraktın, ekonomik özgürlüğüm var diye insan olduğuma aldırmadın
Ruhsuz ve kalpsiz bir hayatın girdabında yaşattın, sen akşama kadar dostlarınla kahkaha attın

Mustafa Cilasun