6
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
1264
Okunma
Meursault ölmedi...
Kusursuz bir yalnızdı...
Var olmayı anlamanın ince çizgisinde
Yok olmayı arzulayan ...
Kendi kabuğundan mutmain bir yarası
Ötekinin...
Kanatmaya zorlayan her eli usandiran bir ayrık otu
Benzerini taniyamayacak kadar yoksunlukta...
Hiç içi geçmemiş
Hiç darilmamis
Tabiri kabul edilebilir ya da edilmez
Fikirsizliği fikir edinmiş bir berraklık
Onun ki
Hepimiz biliyorduk
Güneşin bir gün başımıza dert olacağını
Diyemedi...
Uzun alışkanlıklarını
Kısaltarak
esaretinden elde kalanları
Failsiz bıraktı
Hepimiz biliyorduk
Noktadan sonra ne gelir...
Kimse üç noktadan sonrası için söz söylemedi...
Bir kaç imlaya sattık olasılıklarımızı
Zirvede bekleyen beklesindi...
5.0
100% (10)