Talih ömrümün son gününü bekliyor
Oturan kötürüm rolünde sanki akşam
Tekrar yatağa yatırdı
Gösterişe yer olmaz bundan sonra
Bu yüzden
Son mihenk taşında sınanıyorum
Yıllanmış bir karaktere yenildim
Düelloda
Sende kalanla savaşamadım
Dayanıklı ve yaklaşılmazdı
Bilirsin etoburdur bunlar
Hesaplanamaz ölçüm hızıyla dolaşırlar etrafında
Kızışıp kaynaşan karınca yuvasında
Binlerce kollu binlerce kafalı dev değil
Zavallı cılız insanoğluyum
Milyarlarca sesin içinden
Sesimi tanımak gibi tanıyordu beni
Aydınlatma ışığından oldu sonum
Binlerce artılar tarafından çekildim oysa
Gelip yapışamadı biri
İçimde bir amiral gemisi görkemiyle yüzen
Varlığın zerrecikleri
Savaş düzeni içinde dizili filolar
Uzunlamasına bir sürüngen gibi ağzını açmış
Birikimi yutmaya hazırdı
Bu hayatta er geç rahatınız kaçar
Yalnızlık ve hayal yokuşunun
Nereye götüreceği bilinmez
Gözler bile görmeye gerek duymadı
Yeşil örtüyü çekiverdi
Karda kışda burada vücudum buz kesildi