insan...
Fikirlerini yazmalı
Düş ve düşüncelerden çıkanı paylaşmalı
Edep, nezaket ve kalbi hassasiyeti unutmamalı
Her kesimin ülküsüne, akidesine dikkat ederek anlatmalı
Salt kendi ekseninden bakarak her düşünceyi yargılamaktan sakınmalı
Her şartta samimiyet ve sevgi dilini öngörmeyi hatırlatmalı, asabiyetten kaçınmalı
İnsani değerlere sahip çıkarak maveraya giden yolda işaret taşlarının, şahitlik yaptığımız ayetlerin vecdine kanmalı
Ruhu, aklı, vicdanı, iradeyi pasif hale getiren her düşünce ve esaretin odaklarına varlığını adayarak karşı çıkmalı

Bilmem ki...
Ne oldu bize, annelerimize
Şefkat ve sevgi beklediğimiz değerlere
Nasıl bir dramdır, çocuklar perişandır, hırsa, emele
Heves ve keyfiyet denilen melanete, zulmedilir masum çiçeklere
Her doğurgan anne mi olur, yoksa annelik böyle cehaletle mi anılır sual edile
İnsani değer ve hasleti taşımayan, ahlak ve şefkatten uzak olan emanete aldırmaz biline
Çocuklara reva görülen işkence ve eziyet her yakının yükümlülüğünde, bizi ilgilendirmez diyen aynı cehalette

Ey dost...
Yaren ve refikim ol
Sakın haktan başka kimseye olma kul
Sana bir vaadim yok, nefsine hitap eden çok sual sor
Heva, arzuyu, hevesi fırsatçılığı kamçılar girme çıkmaz bir yol
Ruhundan tezahür eden aklına, vicdanına ve basiretine korkmadan sor
Hak kapısı ecel gelmeyince kapanmaz, talip olmazsan hidayet seni bulmaz sessiz bekler kor
Her hangi bir yerde şeytanı taşlama ve böyle bir rivayete inanma, şeytan içinde yaşarken yanılma muhakeme ederek doğruyu bul

Mustafa Cilasun