O...
Masum ve mahzun
Sessiz ve rengarenk çiçekler
İhmal edildiğinden, sevgi görmediğinden
ihtimam ve hassasiyete tabi olmalarına rağmen esirgendiğinden
Renkleri başkalaşmış, hali kalmamış, hayat adına ne varsa geriye bırakmışlardı
Evin hanımı kendi heveslerinin peşine düştüğü için ve ayrı dünyaların heyecanına talip olduğu için bırakmıştı
Neşe ve muştu sunan, feryadını her odadan duyuran ve en samimi bir eda ile başımıza, omzumuza konan kuş yıkılmıştı
Atiye karşı mes’uliyet sahibi olan evin babası zor şartlarda çalışan ve boğazından sıkarak artırmaya çalışan hicrandı
Yazdığı mektuplar, açtığı telefonlar endişeye sevk ediyor ve ruhi, zihni yorgunluğun eşiğinde sabrederek onlar için direniyordu
İnsan olmak ve onun için aklı, iradeyi marifete, kalbi hassasiyete matuf kılmak vefanın, samimiyet ve sadakatin vicdani olan tezahüratlarıydı

İçimden...
Derin bir ırmak akar
Gözlerim hazanın suhuletine bakar
Hangi dala baksam hicran vakti açığa çıkar
Ağaç metanetin, teslimiyetin, hilkatin vecdiyle kök salar
Suyun rahmi olan toprak ruhuma bakar, aklım ve iradem mizanı sorar
Vuslat vakti, Araf saati, Berzah müddetini sevgi ve muhabbetle yoklar, ölüm içimde yaşar

İ
çinden...
Geldiği gibi değil
İç güdüler ve dürtüler ile hiç değil
İnsana düşünmek, doğruyu bulmak zor değil
Cahil zanla beslenir, rivayete heveslenir doğru değil
Zannetmek, içimden öyle geliyor demek asla bir marifet değil
Anlamak ve anlaşılır olmak, aklın/kalbin lisanıyla konuşmak cahilin harcı değil
Dolayısıyla kim ne derse desin deme, her yaptığını gerekçe lendir ihmal etme ve yerinme

Mustafa Cilasun