uzanan yol,
ayrılıklar için mi,yoksa kavuşmalar için mi
yola çıktıkları belli olmayan,
ama hepsinin yüzünde hüzün ifadeleri olan insanlar,
kim bilir,gidişlerinde ne hikayeler var
kalkış saati yaklaştıkça,isteksizce biniyorlar
kendilerini götürecek,o çok gerekliymiş gibi icat edilen
ve hiç olmazsa sevimli görünsün bari diye,
rengarenk boyanmış metal yığınına
sende,geride kalanların arasında bırakıp beni,
ağır adımlarla karışıyorsun,
o giden yolcuların arasına..
eller sallanıyor arkalarından,veda sözcükleri
merakta bırakma,inince hemen ara tembihleri,uçuşuyor havada..
bense,bir türlü veda edemiyorum sana,
kelimeler boğazımda düğümlenmiş sanki
o,düğüm çözülüp bir yerinden,
hoş çakal sözcüğü bir türlü çıkmak bilmiyor derinlerden.
indiğin zaman merakta bırakma hemen ara olur mu diyorum sadece
istemiyorum,
eksik olsun artık lügatımdan veda sözcükleri
ayrılıklar hep kavuşmalara dair olsun....










emine rezzan sipahi