kaybettikçe rahatlıyor insan
üzerinden kalkan kazanma baskısıyla hafiflediğini hissediyorsun
kaybettikçe hayatta
kaybedecek bir şeyin kalmadığı bir rehavetle gevşiyorsun
nerede akşam orada sabah serseriliği bu
sefil ama özgür
özgürlük eşittir yalnızlık gibi biraz

kazanmak diyorum
doğuştan gelenlerin dışında elde ettiklerimizin adıdır aslında
hep sonradan
ve sonradan başlayan her şey gibi bitişe mahkum olanların tümü
çoğaldıkça azalmaya meyleden
azaldıkça kaybetme hüznüne terk edildiğimiz sonlar
sonlarla başlayan yeni başlangıçlar
son ve başlangıç arasındaki derin boşluklar
falan filan işte

kaybettikçe değerini anlıyor insan
değer dediğim hiçlik hissi
bunu ne kadar özümserse
o kadar dönüyorsun özüne
yani özünle yüzleşen yüzün gibi düşün

çünkü yalnız geldik dünyaya
dünyaya gelen her yalnız gibi
paylaştık yalnızlığımızı

diğer yalnızlarla..