Türkiye yedi bölge,
Zorbalar her yerde karanlık gölge…
Güneydoğu derler bizim bölüme,
Umuttur bereketli topraklar,
Bel bağlamış çileli halkım,
Nice peygambere,
Yüzlerce âlime...
Bazen de safça kanmış,
Aç gözlü sahtekârlara,
Eli kanlı birçok zalime…

İlim Adıyaman,
İnsanlığın tarihin beşiği…
Nice komutanlar krallar,
Aşındırmışlar bizim eşiği…
Direnmiş işçi çiftçi esnaf,
Zalimlerde yok insaf,
Topraklar kan revan,
Yollar toz duman…
Akmış kanlar düşmüş canlar,
Fetva ferman olmamış derman…

İlçem Kâhta mahallem cami,
Ev tek katlı toprak dam…
Yıl 1952 ilk günün ilk saatleri,
Babamda endişe keder gam…
Annem bana gebe,
Vakit tamam gelsin ebe…
Bakır leğende son sancı,
İşte ben geldim hancı…
Ocağa konmuş kazan
“Mahmut” diye kulağıma okunmuş ezan…

Eklendi birbirine yıllar,
Geldi okul çağı sıvandı kollar…
Kâhta’da tek okul Kubilay,
İkinci dil öğrenmek bir olay…
Ortaokul Kâhta Adıyaman Kâhta,
Besni öğretmen okulu sınavı,
Öğretmenlik yazıldı bahta…
Üçüncü yılım bitmeden daha,
Heyecan sardı gençliği,
1968 kuşağı kalktı şaha…

Küçük olsa da yaşım,
Dik tuttum başım,
Onlarla kalktım ayağa,
Koştum daha güzel bir sabaha…
Kolay mı halksız halkı kurtarmak?
Başladı “Halk Üniversitesi” dönemi,
Besni Kâhta Adıyaman Diyarbakır Mamak,
Daha birçok yerde gece gündüz okumak…
Kırıldım eğilmedim direndim hakkıyla…
Aldım diplomamı alnımın akıyla…

1979 yılında başladı ömrün yeni dönemi,
Oldum kır çiçeklerinin öğretmeni…
Sel oldu alnımın teri,
Öğrencim görsün diye iyi günleri…
1983 yılında sattı beni,
Hain kalleş çıkarcı keklik,
Değersizin değeri etmez metelik…
12 Eylülde zorbalık evrenin tiki,
Afyon’da Şubat ayında,
Madalya olarak geldi 1402…

1983 – 1991 arası,
İlk yıl iliklerimde duydum yokluğu,
Arap kısrağı olmuştu ekmek parası…
Bakkal dükkânı küçük ticaret,
1991’de ancak tecelli etti adalet,
“Git” dediler “görevine devam et”…
Hırsla başladım bıraktığım yerden,
Halk Eğitim Müdürlüğü verildi önce,
Geldi Milli Eğitim Müdürlüğü görevi,
Eğitime sevdam görülünce…

Mesleğimin güzel yanı,
En önde tutmaktır insanı…
Siyaset ve çıkar kemirdi “kutsalı”,
Yüreğim kaldıramadı bu rezil hali…
Emekli olmaya verdim kararı,
Bugün şiir baldır ben arı,
Sevinirim insanlara olursa yararı…
İnsan kalmak,
Onurluca yaşamak,
Bu gönlün tek ısrarı…