Tükenir...
Sessiz bir ağaç gibidir
Ne kadar kök salsa da hüznü derindir
Her dalda bir ümit, bir heves, bir arzu dile gelmektedir
Toprağın altında bir muştu var kim bilmektedir, Veli yegane sahiptir
Bilmeden düşünemem, içgüdülerime güvenemem, zan ile kimseyi sevemem
Beşeri asabiyetlerden arınmadıkça aşk ve sevdasının haşyetini yüreğimde hissedemem
Aklın yaşı otuz üç, ruhun yaşı kırktır lakin okuyup anlamadan, halde yaşamadan kalbimi nazargah eyleyemem

Gel...
Çok görme
Ne yapıyor bu adam deme
Kalbi hassasiyetini ne olur esirgeme
Ruhunun yüceliğini gizleme, hamiyet sahibisin öteleme
Sessiz ve sakin bir vaziyette geçip gidiyorum, düşüncelerimi derliyorum garipseme
Şayet sen yazmak istemiyorsan, sır olarak kalmasını diliyorsan tercihindir lakin kırıp dökme
Ben zararsız bir insanım, en çok kendine eziyet eden canım, her kim ne söylemiş ve yazmışsa saygı duyarım, gücenme

Mustafa Cilasun