say ki yasak bu şehirde ağlamak
say ki ben de yazmıyorum bu nazmı
say ki gözlerindeki melal boğuk bir yangın değil
say ki enkazlarda yürek aramıyorum
yarınların rahmine umut şırıngalayan

say ki
gözlerin yüzbinlerin mahşeri
barikat öyküleri kıyam eder ardından
elverir ki öğrendi ellerim(iz) üşümemeyi
ve direnmeyi efsunlu hitaplardan
gözlerin keşfedilmemiş röntgen şuası gibi
tarassut eder beni müteheyyiç, aralıklardan


Say ki gözlerin billurdan zaman dilimi
Say ki ben tutukluyum gölgesine cisminin
Say ki kırık bir şemsiyeyi unutur gibi
yağmur öncesi ,bakışların duman rengi asuman
Say ki göksümde birikmedi kurşun renkli hayaller
Say ki gözlerinle paylaşmadım bu tutarsız halimi

Hakkım yok arkandan ağıt yakmaya
Bakışlarım bakışına sürgünken
Lütfen ismimi sorma
Matemdeyken karanfiller

Say ki adım Münib
müstearım derbeder...