’’Vatanın bağrına düşman dayamış hançerini,
Yok mudur kurtaracak,bahtı kara maderini.’’

Namık Kemal



O zamanlar, tanklarıyla, gemileriyle, toplarıyla,
Ve ciğeri beş para etmez askerleriyle gelmişlerdi,
Az kalmıştı, neredeyse bağrımızı delmişlerdi....

Bu zamanlar, üç kuruşluk televizyon dizileri ile,
Çikolataları, biraları, viskileri, şarapları,
Habire kaçan kadın çorapları,
Porno filimleri,
Hayali kahramanlarla dolu sinema filimleri,
Halı ve kilimleri,
Akla ve mideye zarar hamburger dilimleri ile,
Adım adım yaklaşıyorlar bağrımızı delmeye...

Filimleri onlar çekiyor,
Komşu milletlerle aramızı bozup,
Kin tohumlarını onlar ekiyor,
Tarihi eserleri onlar kaçırıyor,
Belgeselleri onlar oynatıyor,
Bize katliam dayatıyor,
Yoksul ülkeleri alabildiğine karıştıryor,
Şişkebap ve raki kelimesinden,
Bir de merhabadan başka bir kelime öğrenmeden,
Dövizde bırakmadan çekip gidiyorlar....

Sonra yine geliyorlar;
Hem de akın akın Transatlantiklerle...
Kadın gay’ler, erkek gay’ler,
Vay benim insanım vay,
Bunları görünce acep neyler...
Bunlardan gelecek üç kuruş dövize,
Eğer kaldıysa memleket,
Aman ha!! uzak durun sonu felaket...

Hayatı hızlı yaşamaya çalışıyorlar.
Müzikleri hızlı, arabaları hızlı,
Bilgisayarları, uçakları hızlı,
Kimin eli kimin cebinde belli değil,
Alem yaparlar, oğlanlı kızlı...

Farkında değiller aslında,
Hızla kirleniyorlar; hırs,acı yoksulluk,
Bu insanların neslinde...

Bir gün anlayacaklar,Rabbimin eli kimin üstünde...