Dışarısı puslu soğuk.Kışın ilk günü.
Demek ki yüreğinde sevgi kırıntısı bile kalmamış.
Peki öyleyse birbirimize söyleyecek hiç bir şeyimiz yok;
Müsaade et o zaman gideyim.

Boşuna uğraşma kalbim aşkını anlatmaya.
Aşk varolur yalnızca dile gelmeden.
Anlattım aşkımı, anlattım sana tüm yüreğimdekileri;
Titreyerek, kah korkarak, kah utanarak.

Ah, zaman yorgunu günebakan,
Güneşin adımlarını sayıyorsun.
Kalbimde ki yol ikiye ayrıldı ve ben az yol almış olanı seçtim
Bir gezgin gibi tek başıma yürüyorum şimdi.
Kararlığım gidersem dönemem asla geri.

Bundan sonra ikimizde kendi yolumuz da devam edeceğiz.
Kim bilir belki başka yere yaşamaya gideceğiz.
Şüphesiz bir müddet ıstırap çekeceğiz,
sonra hataları affeden yegane şey; Unutkanlık gelecek.

Her kez gibi insanların arasında sen ve ben olacağız.
Ve böylece anılarıma karışacaksın.
Belki bir gün tesadüfen sokaklarda birbirimize rastlayacağız.
Yanımdan geçerken, sana sadece arkandan bakacağım.

Belki de birbirimizi uzun yıllar görmeyeceğiz.
Dostlarımız benden sana haberler verecekler;
Ben ise, hayatım, sevdiğim ve her şeyim olan senin için
Nasıldır diyeceğim.

Büyük aşkımız bu küçük kalpte miydi?
İlk günler acaba deli miydik?
Tanıştığımız an ilk heyecanları hatırlıyor musun ? Değe
hayalimde ki sana sorar olacağım.