ah bu unutma illeti
bir kere yapıştı mı insanın yakasına
bırakmıyor bir daha ..
önce küçük şeyleri unutmakla başlıyorsun işe
sonra büyük şeyleri unutuyorsun git gide
mesela,insanlar hangi sebeplerden mutlu olurlardı
onu bile unuttum ben...
en son tahta kurumuzun çıkarttığı sesten,
mutlu olduğumu hatırlıyorum
bakımsız köy evimizin tahta tabanından gelen,
onun yaşama sevincini müjdeleyen.
ha sonra anlamıştık
bu seslerin tahta kurusundan değilde
daha büyük bir kemirgenden geldiğini
mutluluğum kabusa dönüşmüştü
ama neyse,bu ayrı konu
unutmazsam anlatırım size,başka bir zaman
şimdi,
nerde kalmıştık sahi?
ahah,
unutma illeti demiştim değil mi en son
belkide isimlendirmek gerekiyor unutmamak için
çare bu belkide
bak,yüzyıl geçti neredeyse üzerinden
fizik öğretmenimiz kes dört pide demişti de
bir formülden bahsederken
her şeyi unuttum da bi bu formülü unutmadım ya ben....



yok yok,
umudumu kuşların yuvaya döndüğü mevsime bağladım ben
belki bir umut,belki bir ümit
çıkmadık candan umut kesilmezmiş ya hani,işte o misal...
o mevsim geldiğinde
bende,bir kuşun kanadında tekrar dünyaya gelirsem eğer
kuş beynimi zorlayıp,
hatırlayacağım insanların hangi sebeplerden mutlu olduklarını
mutlu olacağım sonra da,bir daha unutmamak üzere











emine rezzan sipahi