Diş diş etimde çarkı, çağ kasnağı döndükçe;
Havada kan kokusu, kalp dediğin bir külçe...

Ne insanlık bıraktı, ne kalbe işledi yuh!
Ateşten sağanağın inliyor altında ruh!

Alıyor sarmalına bir kıblesiz helezon,
Bomba yanığı beden, üst üste arsız beton...

Yüzü görünmez tozdan donmuş bakıyor çocuk,
Ne ana var ne baba; korur mu, hangi hukuk?

İnsan hakları için önce insan sayacak;
Kullanışlıysan belki, açılır sana kucak!

Neden kimse sormuyor dünyada niçin varım?
Kalbine mühür vurmuş, ille diyor çıkarım!

Medeniyet bu işte, çağdaş ölçüsü halkın!
Haram helâl fark etmez, tüketmek için kalkın!

İhale usulü şer, her köşede bir tuzak!
Bahtına artık o an; ya yakınsın ya uzak...

Debelenir insanlık düşmüş derin çukura;
Bahse tutuşan devler, halka çıkan fatura.

Ey şair kalbim şimdi, denir mi yâre gülüm?
Gül rengine büründü, kanadı nice ölüm!


Not: Acımız ne kadar büyük olursa olsun, umudumuz acımızı bastırmalı. Çünkü güzel ülkemizin ve insanlarımızın sağduyusuna güveniyoruz, güvenmeliyiz. Fidanlarımıza rahmet diliyorum. Milletimizin başı sağ olsun.