’’Gün batıamlarında’’
umarım sen de yalnız
şuan oturmuşsun
deniz kenarında
akşamın sihirli ışıkları
inerken yorgun gözlerine
şarkılarda sonbaharın
en güzeline vurulmuşsun gibi...

hicazın serüveni başlar hazır mıyız bilmem
güzel bir gün batımında
uzanan sahilinde kızaran yüzün
eser kalmadı gündüzlerden
karanlıklara doğru düşer düşler
her bir kum tanesi kadar sessiz
dolu yığınla sevgin
eline işlemeli bir çay bardağı
esir kalmıştır artık
akşamın demlenen saatlerinde
hüzzamın derinliğine iner usulca, kanun taksimi
gizliliğine bürünür hazin duygularımız
seni anar dururum mehtabında...

sıcaklığınla dokunğum tenine
gündüz ellerimi tuttuğunda
o an idi mutlu olduğum
damla damla içtiğim aşkını
uşşak şarkıları süslüyordu
bir an kayboldum sandım
aldı götürdü beni maziye doğru
suskun denizlerin
mavi gözlerinde huzur buldum
denizlere sürdüm tutsak bakışlarımı...

kemanın güzel sesiyle
otantik bir gece
martılar uçuşur dalgalar arasında
balıkçıların ağına takılır gözlerim
aşkın notaları sahile vururken
şarkılar söylenirken nihaventinde...

mağrur uykusuna yaklaşır
hüzzam şarkılarıyla gece
misler gibi dağılan gül kokuları
tutam tutam goncasını derlerken
sahillere vurur dalgalar sonsuz sayılarda
o mis gibi yosun kokularını
güzelliğine bayıldı deniz
gün batımlarında...

Behçet Bük 1631/7.12.2016/18.00’’Eskişehir