Bak gülümsedin!


Ellerini bir kâğıt gibi buruşturup
Derinlere inmek ne zordu/
Ne kolaydı beni harcamak
Altıma kurulmuş idam sehpasını
Yerle yeksan etmek ne kolay/


Bir serçe ölüsüne şiir yazdım ben
Bin yarayı söküklerim
Boş kalplere/


Yelkenleri fora yüreğimin duldalarına
Şile bezi gerdi kadınlar/
Kanatlarıma pansuman
O derin izlerinizden
Sizler çoğalmadınız
Ben azaldım kabuğumda


Sözüm eridi
Yüzü estetik maskelerde
Geri dur dedi biri;
Kapı ardında değerin artsın
Onur bayrakları dikildi şiirlerime
Dili mayasıl sözcüklerde/


Ve can:
Bir ayracın ucunda
Sarı dallarını astı yapraklar
Kırmızı mandal izlerine/


Dedim ya;
Bitirmiş bazı kalpler
Sözlerimden beni/
Kıskanç bir ömrün
Hezeyanında…


Oysa azalmam ben
Tellerime şiir değer
Bir kitabın alazından
Beslenir damarlarım


Şinto’ya mektup tellerim
Kırık buhurdan semaverden


Yâre varsın
Demlerim…

son zamanlarda yazdığım birkaç şiirim ve bu şirimin üçüncü şahıslarla ilgisi yoktur tamamıyla o anki ruh haliyle yazılmıştır,üstüne alınan arkadaşlarım varsa özür dilerim amacım kimseyi üzmek ve kırmak değildir...