Gel...
Gel ki gel
Her yanımı kuşatıyor yel
Hasreti firkat eden söyle hangi el
Ruhum hicran içinde, sinem hüzün derdinde
Hevesten geçtim, arzuyu bıraktım, umut için yaşadım ses ver
Yazdığım nameler gün yüzüne hasrettir, üzülmemen için edeptir dinlerim ney
Gönül yazar, akıl karşı çıkar, vicdanım sızlar, iradem ıssız rıhtımlara çare adına bakar, ne derin bir keder

Edepten...
Nasipsiz olan
Edebiyata ilişmemeli
Felsefi açılımı talibine bırakmalı
İçine düştüğü ukalalığın cehaletinden kurtulmalı
Olur olmaz her meclis ve cemiyette karşımıza çıkmamalı
Hakkında tarafımıza sual edilen kişiliği hakkında zor durumda bırakmamalı

Issız...
Rıhtımlar vardır
Hissiz zamanlar gibi
Umut olmayan arzular kimindi
Ne vakit mavera mefkuresi ötelendi
İnsanlık edem ve faziletin üzerine perde çekti
Hutbeler insan yetiştirmek için değil, vaziyeti kurtarmak içindi
İmamlar ilimden habersiz ezberlerdi, adet olan gün ve geceler hevesleriydi

Mustafa Cilasun