0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
732
Okunma
KARMAŞA
çoraktır
vücudumun toprak yanı,
sînem bulanık.
berrak bir akış bekler
yeri eşelemekten
bunalmış çakıl taşları
bırak kendini de
su yürüsün ayazda kalan
salkım saçak ağaç köklerine.
örtünerek hayatı, uzanarak göğe
eşlik etsin yıldızların secdelerine.
sen böyle akmayınca
geçer mi bu iklim?
nereye baktığı belirsiz gözlerle
giderken kendimden
seni okudum buğulu pencerede
biri uzunca iki hece
damlalar siliverdi
camdaki izini.
bellek karmakarışık
havada kar kokusu
yağmur karla karışık
buruk tebessüm,
istem dışı hareket-
hatırlayınca...
yakasız gömlekte
iliği olmayan düğmeyi...
#aha
(ahmetalper)
5.0
100% (1)
