Bir gün gidecek olursam buralardan
Sakın sen bakma arkamdan
Birgün çökecek olursam bir yanımdan
Sakın sen vurma arkamdan
Birgün düşersem ölüm döşegine
Sakın sen gitme yanımdan
Birgün ölecek olursam
Sakın gözyaşı dökme yanaklarından
Ben buna dayanamam

Yenildim bu zalim hayata
Yıkıldım düştüm artık
Çocuk düştüm yıprandım
Yıkıldım içten içe
Küstüm bü zalim hayata ezik düştüm nedense
Sakın takma kafaya gidersem ben gizlice
Sevenim yok anladım
Bir sen kaldın yanımda
Umudum yok çıkarmıyım yarına
Aglayarak ulaşırım gecelerden sabaha
Yenik düştüm bir sne kaldın yanımda

Karanlıga bir yol açtım bu gece
Ölecegim bu gidişle bir köşede
Güneş dogarmı ölmüş olan bedene
Ölecegim yakındır bir köşede gizlice
Ruhsuz beden ölüp gitti derlerse
Sakın gözyaşı dökme sen yine
Uyanırken bir sabaha anice
Bir selada adım geçer derince

Canıma seslendim bu şiirimde de
İçimdeki sevgiyi sökemezki hiç kimse
Sevdim seni kardeş gibi içimde
Ölüm olsa ne yazar sevgi bitmez ki bende
{MANEVİ KARDEŞİM SONGÜL’E}