-Hadi Üfleyelim-
...
Alaca karanlıkta esnememi bile
yarım bırakıp,
perdesini heyecanla sıyırdığım
penceremin önünde başımı koluma
yaslayıp uzun uzun seyrediyorum
aklıma ve yüreğime hükümsüz
kalmalarımı.

Ve,
şu sıralar kara bulutların dizi dizi
kimliksiz gidişlerinin arkasından
kalbimdeki dileklerimi ellerime üfleyerek
salıveriyorum sevgilimin diyarına.

Dönüşünün ise
karı/boranı
fırtınalara dönüşmeden
incinmeden/incitmeden
olsun istiyorum.

Ve,
esen yelin
kulağı okşayan
hiç unutamadığım
çok özlediğim
o müjdeli sesinde
’’işte geldim’’
sözünü duymak,
diyar diyar çığırtkanları
vekil kılıp
ahaliye kırk gün kırk gece
konuşulacak
aşk hikayesini
ilan etmek
mutluluğumuza mutluluk katmazmıydı.!?

Şimdi birlikte deneyelim hadi ey sevgili,
avuç içlerimize aşkın nefesini çekip
gideceği yere üflemeyi.

Sevil Özdemir